Kircha luterańska to światynia ewangelicko-ausburska (obecnie należy do wspólnoty baptystów) w Łucku; zabytek architektury, znajdujący się przy ulicy Luterańskiej, 1, w historyczno-kulturowym rezerwacie „Stary Łuck”. Kircha została zbudowana w 1906 roku jako świątynia Łuckiej wspólnoty luterańskiej. Od czasu budowy służyła jako jedna z głównych świątyń niemieckich kolonistów na Wołyniu. Jednak z powodu wydarzeń II wojny światowej upadła. W czasach radzieckich ona należała do różnych instytucji, głównie archiwum. Po rozpadzie Unii kircha została przekazany społeczności baptystów, którzy odpowiednio odnowili budynek. Teraz jest zabytkiem architektury, której sylwetka zajmuje znaczące miejsce kompozycyjne i estetyczne na tle ogólnego rezerwatu Łucka. Na przedniej ścianie kirchy 1 października 2015 r. było otwarto znak pamiątkowy Niemcom Wołyńskim – ofiaram deportacji w latach 1915–1916 do odległych regionów Imperium Rosyjskiego.
Pn-Nd: 10:00-22:00
Wstęp wolny
ul. Karaimska, 16
Budynki, w których znajdował się klasztor, należały do Katedry Świętej Trójcy, zostały zbudowane w XVI wieku.
Klasztor pierwszego łuckiego żeńskiego zakonu katolickiego. W 1624 r. burmistrz łucki i kanclerz litewski Stanisław Albrecht Radziwiłł przekazał brygidkam swój pałac, który znajdował się na Zamku Dolnym.
Park Kultury i Rekreacji imienia 900-lecia Łucka to około 19 hektarów zielonego masywu, uważany jest za największy i najszerszy zielony obszar.
Udzielamy informacji o historii, kulturze, architekturze, zakwaterowaniu i gastronomii Łucka dla jego mieszkańców i gości.
15 września 1933 roku polski inżynier Władysław Tryliński uzyskał patent № 18232 na brukowanie jezdni drogowych i chodników z płyt betonowych w kształcie sześciokąta foremnego.